ជូនចំពោះមិត្តជាទីស្រឡាញ់!
- តើហេតុអ្វីបានជាពួកយើងសម្រេចបានលទ្ធផលតិចតួចក្នុងជីវិតរបស់យើង?
- តើហេតុអ្វីបានជាយើងមិនដែលចេះគ្រប់គ្រាន់? ដូច្នេះហើយបានជាយើងនៅតែបន្តខិតខំបំពេញតម្រូវការ ដោយមិនដែលស្គាល់ និងទទួលបានលទ្ធផលល្អ ដែលធ្វើឱ្យកើតមានបញ្ហា និងភាពហ្មងសៅក្នុងជីវិតរបស់យើង។
- តើហេតុអ្វីបានជាមនុស្សមួយចំនួនហាក់ដូចជាមានសំណាង និងមានអ្វីទាំងអស់ក្នុងជីវិត?
យើងទាំងអស់គ្នាមានកម្លាំង
និងសមត្ថភាពដែលអាចធ្វើឱ្យយើងក្លាយជាមនុស្សអស្ចារ្យ និងមានអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងចង់បាន
ប៉ុន្តែមានរឿងមិនល្អកើតឡើងក្នុងជីវិតរបស់យើង។ តើជារឿងអ្វី?
កំហុសតូចមួយជាអ្នកបង្កឱ្យមានរឿងនេះឡើង។
ច្បាប់នៃការគិតអវិជ្ជមាន
ឬ ការកម្រិតការគិត។
នៅពេលយើងស្ដីបន្ទោសកូនៗរបស់យើង
និងអ្នកដទៃដោយប្រើពាក្យដូចជា ល្ងង់ អស់សង្ឃឹម
ចោលម្សៀត គ្មានបានការណ៍ និងធ្វើអ្វីមិនដែលបានល្អ តើហេតុអ្វីគ្រាន់តែប៉ុណ្ណឹងអ្នកមិនចេះគិតដែរ? តើអ្នកអត់ប្រើខួរក្បាលគិតទេហី? មើលអ្នកដទៃគេធ្វើបានល្អ និងឆ្លាតវៃជាងឯងឆ្ងាយណាស់ អ្នកឯងពិតជាល្ងង់ណាស់
ជាដើម។ ចោលម្សៀត គ្មានបានការណ៍ និងធ្វើអ្វីមិនដែលបានល្អ តើហេតុអ្វីគ្រាន់តែប៉ុណ្ណឹងអ្នកមិនចេះគិតដែរ? តើអ្នកអត់ប្រើខួរក្បាលគិតទេហី? មើលអ្នកដទៃគេធ្វើបានល្អ និងឆ្លាតវៃជាងឯងឆ្ងាយណាស់ អ្នកឯងពិតជាល្ងង់ណាស់
ការស្ដីបន្ទោសបែបនេះម្ដងហើយម្ដងទៀត
មានន័យថា យើងចាប់ផ្ដើមបំផ្លាញភាពជឿកជាក់ និងជំនឿចិត្តរបស់ពួកគេ។ កំហុសនេះមើលទៅដូចជាកំហុសតូចមួយអញ្ចឹង។
កុំវាយតម្លៃខុសលើភាពគ្រោះថ្នាក់នៃកំហុសនេះឱ្យសោះ។
តើជាការពិតណាស់ដែរឬទេ
ដែលពាក្យសម្ដីស្ដីបន្ទោសបែបនេះអាចធ្វើឱ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់ជីវិត? បាទ/ចាស៎
វាពិតជាធ្វើឱ្យមានផលប៉ះពាល់ដល់ជីវិតប្រាកដមែន!
ខួរក្បាលមិនត្រឹមតែសម្រាប់គិតពិចារណាប៉ុណ្ណោះទេ
ជាញឹកញាប់ ថែមទាំងសម្រាប់ធ្វើប្រតិកម្មតបផងដែរ។ នៅពេលយើងស្ដាប់ឮពាក្យអវិជ្ជមានម្ដងហើយម្ដងទៀត
ខួររបស់យើងពិតជាចាប់ផ្ដើមជឿជាក់ថា យើងជាមនុស្សល្ងង់ ឥតប្រយោជន៍
ធ្វើអ្វីមិនដែលបានល្អ ។ល។ ឧទាហរណ៍ ការជក់បារី។ នៅពេលយើងជក់បារីពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ
វានឹងក្លាយជាទម្លាប់របស់យើង មិនថាអ៊ីចឹង?
នៅពេលខួរក្បាលគិតថា
យើងជាមនុស្សល្ងង់ ឥតប្រយោជន៍ ធ្វើអ្វីមិនដែលបានល្អ
បញ្ហាទាំងអស់របស់យើងចាប់ផ្ដើមកើតឡើង។
យើងចាប់ផ្ដើមបាត់បង់ទំនុកចិត្ត
និងមានភាពភ័យខ្លាចក្នុងការអនុវត្តអ្វីដែលថ្មី។ យើងងាយនឹងចុះចាញ់។
យើងមិនគិតពិចារណា និងស្វែងរកហេតុផល
ប៉ុន្តែបែរជាធ្វើតាមដោយមិនមានការពិចារណា។ យើងមិនជឿជាក់លើខ្លួនឯង
គ្មានភាពក្លាហាន គ្មានបញ្ញា គ្មានការស្រម់ស្រមៃ។ល។
ប្រសិនបើបញ្ហានេះមានគ្រោះថ្នាក់ដូច្នេះ
ហេតុអ្វីក៏យើងនៅតែធ្វើវា?
កំហុសនេះមានលក្ខណៈទូទៅមួយគឺថា
យើងមិនដែលចាប់អារម្មណ៍ថាវាជាកំហុសធ្ងន់ធ្ងរឡើយ។ យើងមិនដែលដឹងថា
កំហុសនេះមានគ្រោះថ្នាក់កម្រិតណាឡើយ។ ពាក្យសម្ដី និងឃ្លាអវិជ្ជមានទាំងនេះបំផ្លាញយើងតាមមធ្យោបាយសាមញ្ញមួយ
ដែលយើងមិនដែលចាប់អារម្មណ៍ថា វាកំពុងតែបំផ្លាញយើង។
កំហុសនីមួយៗមានទំហំតូចបំផុត
ហេតុដូច្នេះហើយបានជាយើងមិនចាប់អារម្មណ៍។ នៅពេលកំហុសកាន់តែច្រើនវាយតប្រហារយើង
យើងនឹងចុះខ្សោយ និងត្រូវបានបំផ្លាញបន្តិចម្ដងៗ។
កំហុសបំផ្លាញយើងបន្តិចម្ដងៗដូចគ្នាទៅនឹងថ្នាំញៀនដែលបំផ្លាញរាងកាយដែរ។
ថ្នាំញៀនជាថ្នាំដែលគ្រោះថ្នាក់
ដូច្នេះ រដ្ឋាភិបាលហាមឃាត់ការចរាចរថ្នាំនេះ ដើម្បីការពារយើងទាំងអស់គ្នា។
ការគិតអវិជ្ជមានក៏មានគ្រោះថ្នាក់ដែរ។
យើងត្រូវតែបំបាត់ការគិតវិជ្ជមាន ដើម្បីជួយសង្រ្គោះកូនយើង មិត្តភក្តិ
និងសូម្បីខ្លួនយើងពីឥទ្ធិពលគ្រោះថ្នាក់ដ៏ខ្លាំងនេះ។
សម្រាប់ហេតុផលមួយទៀត
កំហុសនេះមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងដោយសារតែវាកើតឡើងក្នុងពេលវេលាខុសៗគ្នាក្នុងជីវិតរបស់យើង។
កំហុសទាំងនេះអាចកើតឡើងក្នុងពេលជាកុមារភាព ក្នុងសាលារៀន ល្បែង
កន្លែងធ្វើការ ផ្ទះ បន្ទប់គេង ជីវិតសង្គម ទីកន្លែងសាសនា ធរុកិច្ច ជារួម
គឺកើតមានគ្រប់ទីកន្លែង។
កំហុសនេះលាក់ខ្លួនយ៉ាងជិតល្អ
ដែលយើងមិនដឹងថា កំហុសនេះនៅជាប់ខ្លួនយើងឡើយ។ យើងត្រូវស្វែងរកកំហុស
គ្រប់ពេលដែលវាលាក់ខ្លួន។
យើងមិនត្រូវអនុញ្ញាតឱ្យនរណាម្នាក់ប្រើពាក្យសម្ដីអវិជ្ជមានចំពោះយើងឡើយ។
ប្រសិនបើនរណាម្នាក់ដែលមានសិទ្ធិប្រើពាក្យសម្ដីទាំងនេះលើយើង
យើងគួរកត់ត្រាពាក្យសម្ដីទាំងនេះទុកឱ្យពួកគេវិញ។ ពួកគេប្រហែលមិនដឹងពីឥទ្ធិពលអាក្រក់នៃពាក្យសម្ដីអវិជ្ជមានទាំងនេះដែលពួកគេបានប្រើដាក់យើង។
យើងត្រូវដឹងពីកំហុសនេះ
ស្វែងរកកំហុសនេះគ្រប់ទីកន្លែងដែលវាលាក់ខ្លួន និងបញ្ឈប់កំហុសនេះ។
យើងមិនអាចចាត់ទុកកំហុសនេះជាកំហុសតូចតាចនោះទេ។
ភាពជោគជ័យ
និងភាពរីករាយត្រូវបានបំផ្លាញដោយកំហុសនេះ។
No comments:
Post a Comment