ជាទូទៅ
អាកប្បកិរិយាអវិជ្ជមានគឺជាលទ្ធផលនៃការគេចពីភាពឈឺចាប់។
សកម្មភាពទាំងអស់របស់យើងធ្វើឡើងក្នុងគោលបំណងចៀសផុតពីភាពឈឺចាប់
និងបង្កើនភាពរីករាយ។
នៅពេលនរណាម្នាក់ធ្វើឱ្យយើងឈឺចាប់
ឬស្រែកគំហកដាក់យើង យើងទទួលអារម្មណ៍ឈឺចាប់។ ជាធម្មតា យើងនឹងធ្វើសកម្មភាពអ្វីមួយ
ដើម្បីកុំឱ្យមានឈឺចាប់ ដោយបំលែងភាពឈឺចាប់ទៅជាភាពរីករាយវិញ។
មនុស្សជាច្រើនស្រែកគំហកដាក់នរណាម្នាក់វិញ
ដើម្បីធ្វើឱ្យយើងមានអារម្មណ៍ល្អតាមរយៈការរំសាយកំហឹង នៅពេលដែលឃើញម្នាក់នោះឈឺចាប់។
មនុស្សមួយចំនួនអាចនឹងវាយមនុស្សម្នាក់ទៀត ដើម្បីរំសាយកំហឹងរបស់ខ្លួន។
មនុស្សមួយចំនួនទៀតបង្ហាញទឹកមុខខឹង ឈប់និយាយរកគ្នាមួយរយៈពេល
និងមនុស្សមួយចំនួនទៀតអាចនឹងចងគំនុំ និងសងសឹកនៅថ្ងៃក្រោយ។ មនុស្សមួយចំនួនមានអារម្មណ៍សោកសៅ
និង
ស្វែងរកការលួងលោម ដើម្បីគេចផុតពីភាពឈឺចាប់។ មនុស្សមួយចំនួនចូលចិត្តនិយាយដើម ឬនិយាយអាក្រក់ពីនរណាម្នាក់ ដើម្បីធ្វើឱ្យខ្លួនសប្បាយចិត្ត។ មនុស្សមួយចំនួនទៀតពិសារគ្រឿងស្រវឹង ឬជក់គ្រឿងញៀន ដើម្បីធ្វើឱ្យអារម្មណ៍ធូរស្រាល។ យើងទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវធ្វើអ្វីមួយ ឬអ្វីផ្សេងទៀត ដើម្បីគេចពីភាពឈឺចាប់ និងធ្វើឱ្យខ្លួនមានភាពរីករាយ។ ប្រតិកម្មតបរបស់យើង នឹងធ្វើឱ្យយើងបង្ហាញងាកប្បកិរិយាក្រអឺតក្រទម ក្រៀវក្រោធ ឈ្លើយ ទន់ខ្សោយ សងសឹក ជាដើម។
ស្វែងរកការលួងលោម ដើម្បីគេចផុតពីភាពឈឺចាប់។ មនុស្សមួយចំនួនចូលចិត្តនិយាយដើម ឬនិយាយអាក្រក់ពីនរណាម្នាក់ ដើម្បីធ្វើឱ្យខ្លួនសប្បាយចិត្ត។ មនុស្សមួយចំនួនទៀតពិសារគ្រឿងស្រវឹង ឬជក់គ្រឿងញៀន ដើម្បីធ្វើឱ្យអារម្មណ៍ធូរស្រាល។ យើងទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវធ្វើអ្វីមួយ ឬអ្វីផ្សេងទៀត ដើម្បីគេចពីភាពឈឺចាប់ និងធ្វើឱ្យខ្លួនមានភាពរីករាយ។ ប្រតិកម្មតបរបស់យើង នឹងធ្វើឱ្យយើងបង្ហាញងាកប្បកិរិយាក្រអឺតក្រទម ក្រៀវក្រោធ ឈ្លើយ ទន់ខ្សោយ សងសឹក ជាដើម។
យើងបំបាត់ភាពឈឺចាប់តាមមធ្យោបាយខុសៗគ្នា
ដោយសារហេតុផលជាច្រើន។ ភាពខុសគ្នានេះអាចមកពីមនុស្សដែលធ្វើឱ្យយើងឈឺចាប់ជាមនុស្សដែលមានអាយុច្រើនជាងយើង
ឳពុកម្ដាយ ចៅហ្វាយនាយ មិត្តភក្តិ ។ល។ យើងមានប្រតិកម្មតបខុសៗគ្នា
ដោយសារតែគុណតម្លៃជីវិត ជំនឿសាសនា គោលការណ៍ បញ្ញារបស់យើង ។ល។
ចំណុចសំខាន់ដែលត្រូវចងចាំគឺថា
យើងមិនអាចរស់នៅជាមួយភាពឈឺចាប់ឡើយ ហើយយើងត្រូវតែរស់នៅដោយគ្មានភាពឈឺចាប់។
យើងត្រូវតែបំបាត់ភាពឈឺចាប់។ នេះគឺជាធម្មជាតិ ឬសភាវគតិរបស់យើង។ យើងអាចផ្លាស់ប្ដូរប្រតិកម្មតបរបស់យើង
ប៉ុន្តែសូម្បីតែប្រតិកម្មតបថ្មីរបស់យើងក៏ជាមធ្យោបាយថ្មីមួយ
ដើម្បីគេចផុត ឬបំបាត់ភាពឈឺចាប់។
សូម្បីមនុស្សឆ្កួត
ឬមនុស្សរោគចិត្តក៏មិនចង់រស់នៅក្នុងភាពឈឺចាប់ដែរ។ នៅពេលដែលពិភពលោក
ឬអ្វីមួយធ្វើឱ្យពួកគេឈឺចាប់ខ្លាំង ហើយពួកគេមិនដឹងពិវិធីណាផ្សេងក្នុងបំបាត់ភាពឈឺចាប់
ពួកគេនឹងមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះពិភពលោកនេះ និងស្វែងរកពិភពខ្លួនឯង។ មធ្យោបាយមួយដែលអាចឱ្យគេចផុតពីស្ថានភាពបែបនេះ
គឺការផ្ដល់ភាពរីករាយ និងសុភមង្គលដល់ពួកគេ។
កំហឹង
ភាពក្រអឺតក្រទម គំនុំគុំគួន ភាពឆេវឆាវ ការលំបាកចិត្ត ការបំពេញតាមតម្រូវការ
។ល។ គឺជាមធ្យោបាយខុសៗគ្នាក្នុងការបំបាត់ភាពឈឺចាប់ និងបង្កើនភាពរីករាយ។
មធ្យោបាយមួយចំនួននៃមធ្យោបាយទាំងនេះអាចនឹងផ្ដល់លទ្ធផលអវិជ្ជមានជាច្រើននាពេលអនាគត។
យើងត្រូវដឹងពីបញ្ហានេះ
និងស្វែងរកមធ្យោបាយថ្មីក្នុងការបំបាត់ភាពឈឺចាប់
ដើម្បីចៀសផុតពីភាពឈឺចាប់កាន់តែខ្លាំងជាមុនក្នុងរយៈពេលវែង។
No comments:
Post a Comment