កាលពីដើមឡើយ
មានសេ្ដចមួយអង្គមានកូនប្រុសកម្ជិលប្រាំនាក់។ ស្ដេចអង្គនោះមិនដឹងថាត្រូវផ្លាស់ប្ដូរអត្តចរិតកូនរបស់ខ្លួនដូចម្ដេចឡើយ។
ថ្ងៃមួយមានបុរសវ័យឆ្លាតម្នាក់បានជួបស្ដេច និងទូលស្ដេចថា ខ្លួនអាចជួយផ្លាស់ប្ដូរអត្តចរិតរបស់ព្រះរាជបុត្រទាំងប្រាំបាន
ប៉ុន្តែមិនត្រូវមានអន្តរាគមន៍ជួយដល់ព្រះរាជបុត្យពីនរណាឡើយ រួមទាំង
អន្តរាគមន៍របស់ព្រះអង្គផងដែរ។ ស្ដេចយល់ព្រម។
បុរសវ័យឆ្លាតនោះបានកោះយាងព្រះរាជបុត្រទាំងប្រាំមកជួបជុំគ្នាក្នុងសាលប្រជុំ។
គាត់បានប្រាប់ទៅព្រះរាជបុត្រទាំងអស់ថា គាត់ទទួលព្រះរាជបញ្ជាពីព្រះអង្គមកហ្វឹកហ្វឺនព្រះរាជបុត្រទាំងប្រាំ។
គាត់មានបន្ទូលទៅកាន់ព្រះរាជបុត្រទាំងនោះថា
គាត់ដើរតួនាទីជាមេបញ្ជាការ។ ព្រះរាជបុត្រច្បងគេបង្អស់ជាមន្ត្រី ហើយព្រះរាជបុត្រដទៃទៀតជាទាហាន។ មេបញ្ជាការជាអ្នកចេញបញ្ជាទៅកាន់មន្ត្រី ហើយមន្ត្រីប្រកាសបញ្ជានេះទៅកាន់ទាហាន។ ប្រសិនបើទទួលបានបញ្ជាច្បាស់លាស់ហើយ ប៉ុន្តែមន្ត្រីខកខានមិនបានអនុវត្តតាម ដូច្នេះ មន្ត្រីនឹងត្រូវដាក់ពិន័យ។ ប្រសិនបើទទួលបានបញ្ជាពីមន្ត្រីច្បាស់លាស់ហើយ ប៉ុន្តែទាហានខកខានមិនបានអនុវត្តតាម ដូច្នេះ ទាហាននឹងត្រូវដាក់ពិន័យ។
គាត់ដើរតួនាទីជាមេបញ្ជាការ។ ព្រះរាជបុត្រច្បងគេបង្អស់ជាមន្ត្រី ហើយព្រះរាជបុត្រដទៃទៀតជាទាហាន។ មេបញ្ជាការជាអ្នកចេញបញ្ជាទៅកាន់មន្ត្រី ហើយមន្ត្រីប្រកាសបញ្ជានេះទៅកាន់ទាហាន។ ប្រសិនបើទទួលបានបញ្ជាច្បាស់លាស់ហើយ ប៉ុន្តែមន្ត្រីខកខានមិនបានអនុវត្តតាម ដូច្នេះ មន្ត្រីនឹងត្រូវដាក់ពិន័យ។ ប្រសិនបើទទួលបានបញ្ជាពីមន្ត្រីច្បាស់លាស់ហើយ ប៉ុន្តែទាហានខកខានមិនបានអនុវត្តតាម ដូច្នេះ ទាហាននឹងត្រូវដាក់ពិន័យ។
បុរសវ័យឆ្លាតបានបញ្ជាឱ្យមន្រី្ត
និងទាហានផ្ដោតការយកចិត្តទុកដាក់។ មន្រ្តី និងទាហានទាំងនោះបែរជាសើច។ បុរសវ័យឆ្លាតក៏ចេញបញ្ជាជាលើកទីពីរ
ហើយព្រះរាជបុត្រទាំងប្រាំនៅតែសើចដដែល។ បុរសវ័យឆ្លាតបានឈប់ចេញបញ្ជា
និងនិយាយថា មិនមាននរម្នាក់នឹងស្ដាប់បញ្ជារបស់ខ្ញុំទេ
ប្រសិនបើលទ្ធផលនៃការមិនគោរពមិនឈឺចាប់។ ហេតុផលដែលបុរសវ័យឆ្លាតមិនដាក់ពិន័យព្រះរាជបុត្រទាំងអស់រហូតមកដល់ពេលនេះ
គឺដើម្បីទុកឱកាសជាលើកទីពីរ
និងរំលឹកព្រះរាជបុត្រទាំងអស់ពីលទ្ធផលនៃការមិនគោរពតាមបញ្ជា។
គាត់បានចេញបញ្ជាជាលើកទីបី
ប៉ុន្តែព្រះរាជបុត្រទាំងអស់នៅតែសើច។ បុរសវ័យឆ្លាតបានបញ្ជាឱ្យអ្នកប្រហារជីវិតមកកាត់ចុងម្រាមដៃរបស់មន្ត្រី។
ការកាត់ចុងម្រាមដៃនេះបានធ្វើឱ្យព្រះរាជបុត្រទាំងអស់ដឹងពីភាពឈឺចាប់នៃលទ្ធផលមិនគោរពតាមបញ្ជា។
ចាប់ពីពេលនោះមក ព្រះរាជបុត្រទាំងប្រាំអនុវត្តតាមបញ្ជារបស់បុរសវ័យឆ្លាត។
តើអ្នកអាចរៀនសូត្រអ្វីខ្លះពីរឿងនេះ?
ភាគច្រើន
មនុស្សគ្រប់គ្នាមិនគោរពតាមបញ្ជា ឬការណែនាំរបស់មនុស្សថ្នាក់លើ
ឬឳពុកម្ដាយឡើយ ប្រសិនបើពួកគេមិនដឹងថា
ការមិនគោរពផ្ដល់នូវលទ្ធផលដែលឈឺចាប់។ ប្រសិនបើពួកគេមិនត្រូវបានដាក់ពិន័យ
នៅពេលពួកគេបានប្រព្រឹត្តកំហុស ពួកគេនឹងមិនភ័យខ្លាចក្នុងការគោរពឡើយ។ ពួកគេត្រូវទទួលបានឱកាសមួយចំនួន
ដើម្បីយល់ដឹងពីលទ្ធផលនៃការមិនគោរពតាម។ ការដាក់ពិន័យគឺជាមធ្យោបាយមួយក្នុងការតម្រូវអាកប្បកិរិយា
មិនមែនជាមធ្យោបាយក្នុងការរំសាយកំហឹងឡើយ។ សូមប្រយ័ត្នក្នុងការដាក់ពិន័យនរណាម្នាក់ដោយសារតែកំហឹងរបស់ខ្លួន។
ការដាក់ពិន័យបែបនេះនឹងធ្វើឱ្យក្មេងក្លាយជាក្មេងមិនស្ដាប់បង្កាប់។
យើងត្រូវតែផ្ដល់រង្វាន់ពួកគេ នៅពេលពួកគេផ្លាស់ប្ដូរភាពខ្ជិលច្រអូស។
ប្រសិនបើនរណាម្នាក់មានភាពយឺតយ៉ាវក្នុងការណាត់ជួប
មកសាលារៀន ឬមកធ្វើការ ហើយពួកគេមិនឈឺចាប់ដែលខ្លួនមកយឺត
តើពួកគេមានការផ្លាស់ប្ដូរដែរឬទេ?
ប្រសិនបើនរណាម្នាក់មិនមានការគោរព
និងមិនទទួលភាពឈឺចាប់ដោយសារការមិនគោរព
តើពួកគេមានការផ្លាស់ប្ដូរដែរឬទេ?
No comments:
Post a Comment